Kim był Ławr Gieorgijewicz Korniłow? Czy mógł powstrzymać bolszewików przed przejęciem władzy?
Ławr Gieorgijewicz Korniłow urodził się 18 sierpnia w Ust-Kamienogorsku w obecnym Kazachstanie, zginął 13 kwietnia 1918 pod Jekaterynodarem (obecnie Krasnodar) – rosyjski generał piechoty, odkrywca, dyplomata, uczestnik Wielkie Gry. Z pochodzenia był Kozakiem syberyjskim. Po ukończeniu w 1889 roku Michajłowskiej Szkoły Artylerii w Petersburgu, do 1904 roku służył w Turkiestanie. Odbył szereg długich wypraw badawczych i rozpoznawczych w Turkiestanie Wschodnim, Afganistanie i Persji, podczas których badał te regiony. Owocem tego była praca z 1903, pt. Kaszgaria, czyli wschodni Turkiestan. Przyniosła Korniłowowi duży sukces. Praca ta została również doceniona przez Brytyjczyków, a jej fragmenty przetłumaczono na język angielski. Od listopada 1903 do czerwca 1904 przebywał w Indiach Brytyjskich, oficjalnie w celu studiowania języków i zwyczajów ludów Beludżystanu. Jego właściwym zadaniem była analiza stanu brytyjskich wojsk kolonialnych. Podczas swojego pobytu, Korniłow odwiedził m.in. Bombaj, Delhi, Peszawar i Agrę. W 1905 rosyjski sztab generalny opublikował jego tajny raport z wyprawy do Indii. Wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej. W listopadzie 1906 został członkiem Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego. Od 1907 do 1911 służył jako attaché wojskowy w Chinach, gdzie poznał Czang Kaj-szeka.
Od 19 lipca 1917 głównodowodzący armii rosyjskiej. W konsekwencji tzw. puczu Korniłowa zdymisjonowany we wrześniu 1917 przez Aleksandra Kiereńskiego, aresztowany i osadzony w twierdzy w Bychowie. Korniłow został wraz z pozostałymi więźniami wypuszczony przez żołnierzy I Korpusu Polskiego pod komendą gen. Dowbora-Muśnickiego, stanowiących załogę twierdzy. Generał uznawał prawo poszczególnych narodowości tworzących imperium Rosyjskie do szerokiej autonomii lokalnej, pod warunkiem jednak zachowania jedności państwa. Polska, Ukraina i Finlandia, uformowane w odrębne państwa narodowe powinny być szeroko wspierane przez rząd rosyjski w ich dążeniach do odrodzenia państwa, aby jeszcze bardziej połączyć wieczny i niezniszczalny związek bratnich narodów.
W 1918 roku był współtwórcą i pierwszym dowódcą Armii Ochotniczej, pierwszej istotnej formacji antybolszewickiej w rosyjskiej wojnie domowej. Korniłow zginął w bitwie o Jekaterynodar (Krasnodar), gdy artyleria Armii Czerwonej ostrzelała siedzibę sztabu korpusu, położoną nad brzegiem rzeki Kubań. Po jego śmierci dowództwo nad Armią Ochotniczą objął gen. Anton Denikin.
Genarał Ławr Gieorgijewicz Korniłow, 1917 rok. Domena publiczna
Czytaj i oglądaj dalej:
- Karol Wędziagolski (1886 – 1974) - Pamiętniki | Audiobook, czyta Tomasz Zawacki. Pamiętniki | Wojna i rewolucja | Bolszewicki przewrót | Kontrrewolucja | Warszawski epilog, opracowane do druku przez Barbarę Toporską-Mackiewicz, wydane w 1972 roku w Londynie. Znakomicie, z nieprzeciętnym talentem literackim przedstawiony obraz rewolucji lutowej, przewrotu bolszewickiego i wojny domowej w Rosji, POW na Ukrainie, ... przez bezpośredniego uczestnika wydarzeń. Autor to bliski współpracownik Borysa Sawinkowa. Na kartach książki pojawiają się m.in. Borys Sawinkow, Lew Trocki, Anton Denikin, Aleksander Kiereński, a potem i Józef Piłsudski oraz Roman Dmowski.
Biała Armia. Jan Engelgard o generale Denikinie. Jeden z najważniejszych przeciwników bolszewizmu.
