Baranowicze to duży węzeł kolejowy. W mieście znajdują się dwa dworce kolejowe: Baranowicze Poleskie i Baranowicze Centralne oraz przystanki kolejowe: Baranowicze Północne, Borowce, Lokomotywownia oraz Poczta nr 1.

W listopadzie 1871 r. oddano do użytku małą stację w Baranowiczach do naprawy i wymiany parowozów na Kolei Moskiewsko-Brzeskiej ....

w przygotowaniu

Wszystkie zdjęcia i mapy należą do domeny publicznej

Węzeł kolejowy Baranowicze, Warszawa, Wojskowy Instytut Geograficzny, 1932, fragment arkusza Baranowicze Pas 36 Słup 42 : skala 1:100 000

Wieś Baranowicze po raz pierwszy wzmiankowano w 1706 jako prywatną własność rodziny Rozwadowskich. Do rozbiorów leżała w województwie nowogródzkim. W 1870 przez miejscowość przeprowadzono linie kolejowe Brześć nad Bugiem–Moskwa i Równe–Wilno, co doprowadziło do gospodarczego ożywienia w połowie lat 90. XIX w. Przyczyniło się do tego także przeniesienie garnizonów wojskowych z Nowogródka i Horodyszcza. 

W czerwcu 1916 pod Baranowiczami stoczona została jedna z najkrwawszych bitew I wojny światowej, w której zginęło prawie 100 000 żołnierzy. W czasach II Rzeczpospolitej Baranowicze były dużym garnizonem wojskowym. W mieście znajdowało się dowództwo Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, stacjonowały: 26 pułk ułanów, 78 pułk piechoty, 9 dywizjon artylerii konnej, 9 szwadron pionierów i 9 szwadron łączności

• Railwayz.info
• Wikimedia Commons Baranowicze Poleskie
• Wikimedia Commons Baranowicze
• Baranovichi.by
• Baranowicze w białoruskiej Wikipedii
• Biblioteka Narodowa
• Wikipedia
• Garystockbridge617.getarchive.net
• История г. Барановичи
• Полесские железные дороги
• Radzima
• Linia Białystok – Baranowicze Poleskiej Skarbowej Drogi Żelaznej w latach 1886–1914, Stefan Dmitruk. Białostockie Teki Historyczne