OBRONA LWOWA 1918 SEMPER FIDELIS
18 listopada zapraszamy na krakowskie obchody 105. rocznicy bohaterskiej obrony Lwowa - zwycięskiego powstania Orląt Lwowskich
Artur Oppman, Orlątko | ... Mamo, czy jesteś ze mną? Nie słyszę twoich słów... W oczach mi trochę ciemno... Obroniliśmy Lwów!... Zostaniesz biedna samą... Baczność! Za Lwów! Cel! Pal! Tylko mi ciebie, mamo, Tylko mi Polski żal!...
OBRONA LWOWA 1918-1920 SEMPER FIDELIS
Ochotnicza Legia Kobiet, ochotnicza organizacja wojskowa utworzona we Lwowie w 1918 przez kobiety, pragnące walczyć o niepodległość Polski. Kobiety z OLK walczyły o Lwów w trakcie wojny polsko-ukraińskiej oraz wojny polsko-bolszewickiej, w tym także w walkach o Wilno

 

Rysunek Napoleon Orda, Litografia Maxymiljana Fajansa ; Gebethner i Wolff - Kolegiata Grobu Bożego w Miechowie

Napoleon Orda (1807-1883) - Album widoków Polski przedstawiających miejsca historyczne od początku chrześciaństwa w tym kraju oraz stare ruiny zamków obronnych w guberniach warszawskiej, kaliskiej, piotrkowskiej i kieleckiej (domena publiczna)

Dwory i pałace Ziemi Miechowskiej 

Autor: Mirosław Pogoń  materiał pierwotnie publikowany na witrynie Miechowski Kuferek 

Wykorzystując materiały z Dwory i pałace Ziemi Miechowskiej należy powołać się na źródło: http://miechowski_kuferek.manifo.com/

Dwór w Kalinie Wielkiej

Dwór w Kalinie Wielkiej.

Dwór w Kalinie Wielkiej został wybudowany w latach 30-tych XX wieku, następnie przebudowany w latach 50-tych. Jest to budynek murowany z cegły, parterowy, z użytkowym poddaszem, podpiwniczony, posadowiony na cokole.
Założony na planie prostokąta, z lekko występującymi przed fasady dwukondygnacyjnymi ryzalitami. Wejście od frontu umożliwiają szerokie schody prowadzące na ganek z czterema słupami podpierającymi balkon na II kondygnacji. Okna prostokątne z wyprofilowanymi podokiennikami, w elewacjach bocznych tylko w ryzalitach. Dach czterospadowy, mansardowy, pokryty dachówką ceramiczną. Nad balkonem daszek dwuspadowy, nad ryzalitami trójspadowy.
We dworze po II wojnie światowej mieściła się szkoła podstawowa, a w ostatnim okresie znajduje się w nim biblioteka gminna.
Ostatnim właścicielem (do stycznia 1945 roku) był Adolf Cyryl Antoni Dąmbski (1885-1961), syn Tomasza Sylwestra (1854-1939) i Marii z Lipowskich (1861-1932).
W czasie okupacji Adolf Dąmbski pomagał zarówno Żydom, jak też mieszkańcom Kaliny Wielkiej broniąc ich przed restrykcjami ze strony Niemców. Utrzymywał kontakty z Armią Krajową. W 1945 roku zesłany do obozu pracy w Donbasie, skąd powrócił dopiero w 1947 roku. Ponownie aresztowany w 1951 roku, więziony przez UB, zwolniony po roku jako niewinny.
Zmarł w Krakowie w 1961 roku, pochowany na cmentarzu na Salwatorze w rodzinnym grobowcu Dąmbskich z Lubrańca - żegnany także przez mieszkańców Kaliny Wielkiej.
 
Początki rodu Dąmbskich herbu Godziemba.
 
W „Genealogii…” wydanej pod red. J. Hertela opisano pochodzenie rodziny Dąmbskich – była to boczna linia rodu Godziembów, którzy sięgali swymi korzeniami połowy XII wieku.
W 1444 roku Bernard z Małej Kłobi, miecznik brzesko-kujawski, nabył Dąbie koło Lubrańca, stając się protoplastą Dąmbskich. Pierwszym, który zaczął używać nazwiska Dąmbski (pochodzącego od nazwy rodowego majątku) był Wincenty, syn Bernarda, dziedzic na Dąbiu.
Począwszy od końca XVI wieku Dąmbscy zyskiwali coraz większe znaczenie, stanowiąc aż do czasów rozbiorów – pod względem wpływów i majętności – pierwszą rodzinę ziemi kujawskiej.
W 1690 roku w ich posiadanie wszedł Lubraniec, który wraz z kluczem Grabskim ze Starograbiem, kluczem Kaczkowskim, kluczem Giżyckim, miastem Iłów z przyległościami, Maciejowem, Śliwnymi Góreczkami, Konarami, Jędrowicami, kluczem Dąbskim z Borucinem skupił w swych rękach Zygmunt Dąmbski. Lubraniec pozostał w rękach Dąmbskich aż do 1792 roku.
 
Dąmbscy herbu Godziemba z Kaliny Wielkiej w relacji pani Amelii Dunin z Dąmbskich:
 
Na początku XX wieku pałac w Lubrańcu od Piwnickich zakupili Grodziccy i tam mieszkali aż do wojny. Ciocia Maria Grodzicka opowiadała, że były tam całe skrzynie z korespondencją z czasów, gdy właścicielami byli Dąmbscy.
 
Mój pradziadek Jan Dąmbski, uczestnik powstania listopadowego kupił Kalinę Wielką około 1850 roku. Cały rodzinny majątek - Chruszczynę, gdzie Dąmbscy mieszkali od 400 lat - dostał starszy brat Jana, Karol. Jan trzymał dzierżawy. Przed kupnem Kaliny od Makowskiego dzierżawił Zaryszyn, gdzie mieszkał z żoną Sylweryną z Czaplickich ( Czapliccy wywodzili się z Bolmina).
Jan i Sylweryna mieli troje dzieci:
  • Florentynę, która wyszła za Bogusza i zamieszkała w okolicach Sanoka,
  • Julię - dzielną i gospodarną kobietę, która była ksienią kanoniczek warszawskich,
  • Łukasza – zmarłego w młodym wieku właściciela Kolosów koło Czarnocina, ożenionego ze Stanisławą Załęską.
Z drugiego małżeństwa z Antoniną Michalczewską Jan Dąmbski miał troje dzieci:
  • Władysława – poślubił Helenę Niedzielską z Zaborowa koło Brzeska,
  • Tomasza – właściciela Kaliny Wielkiej,
  • Marię – na jej temat nie zachowały się żadne przekazy, prawdopodobnie zmarła w dzieciństwie (odnaleziono tylko jej akt chrztu z 1851 roku).
Po śmierci Jana rodzeństwo podzieliło się majątkiem. Kalinę Wielką po dokonaniu spłat otrzymał Tomasz, natomiast Julia dostała Kalinę Zarzeczną.
 
Tomasz ożeniony z baronówną Marią Lipowską miał pięcioro dzieci:
  • Jana - studiował w Ołomuńcu i w konserwatorium w Wiedniu, pracował w bankach austriackich, a następnie w Banku Kredytowym w Warszawie. Miał wielki talent muzyczny, po wojnie dał ponad 200 koncertów fortepianowych.
  • Zofię - wyszła za Tadeusza Proszkowskiego, właściciela Jawora w radomskim - ich córka Maria (Lila) występowała w teatrze Kantora Cricot,
  • Adolfa – mojego Ojca, właściciela Kaliny Wielkiej,
  • Władysława - studiował na Politechnice w Zurychu; był kochany, ale też lekkomyślny. Zadłużył się znacznie i dziadziuś musiał sprzedać część majątku (Parcelanty) by spłacić dług. Ożenił się z pochodzącą z Warszawy Izabelą Kulczycką, krewną ministra Grabskiego. W Szwajcarii Władysław spotkał Lenina, który propagował na zebraniach studenckich ideologię komunistyczną. Po studiach pracował jako inżynier w Katowicach. Synem Władysława i Izabeli był Jerzy – antropolog - ożeniony z lwowianką, panną Krystyną Jurasz.
  • Maria - najmłodsza siostra Ojca, miała duży talent muzyczny (pięknie grała na fortepianie), wyszła za Włodzimierza Łasińskiego z Przyborowa koło Brzeska.
 
Po ślubie rodzice zamieszkali w starym dworze, który Mama powoli unowocześniała (np. została dobudowana łazienka, zakupiono piec do podgrzewania wody). Niestety, do końca naszego pobytu w Kalinie nie było elektryczności.
Dwór wzniesiony z kamienia jeszcze przez Jana Dąmbskiego był zimny i wilgotny, w związku z tym zaszła konieczność budowy nowego. Inwestycję sfinansował brat matki, ks. prof. Aleksander Żychliński. Do nowego budynku wprowadziliśmy się w 1939 roku, w tym czasie piętro nie było jeszcze wykończone.
 
Brat Mamy był profesorem teologii, specjalistą od św. Tomasza w Seminarium Duchownym w Poznaniu. Opublikował wiele książek. Pochowany został w krypcie zasłużonych kościoła św. Wojciecha na Skałce w Poznaniu. Uznany za Sługę Bożego, co stanowi pierwszy krok w kierunku beatyfikacji. Mama zbierała materiały dotyczące wuja, a potem ja przejęłam to zadanie.
 
W czasie wojny Niemcy próbowali wykorzystać przedwojenny konferencyjny Referat wuja na temat zagrożeń, jakie niesie ze sobą komunizm – chcąc uzyskać poparcie Polaków dla ich działań militarnych przeciwko Rosji sowieckiej. Po wojnie z tego powodu wuj był zagrożony ze strony komunistów.
Po wysiedleniu Polaków z Poznania zamknięto seminaria duchowne. Znający wuja ks. prof. Kazimierz Świetliński z seminarium zagranicznego poprosił o udzielenie pomocy pięciu klerykom, którzy zamieszkali u nas w Kalinie. Po jakimś czasie na życzenie ks. Biskupa Czesława Kaczmarka udali się do seminarium kieleckiego.
 
Ze Śladowa pochodził znany rzeźbiarz Mieczysław Stobierski. Zaopiekował się nim ks. kanonik Piotr Cień, który prawie całe życie był proboszczem w Kalinie Wielkiej. Z księdzem utrzymywaliśmy kontakty towarzyskie. W związku z tym, że Mama świetnie mówiła po niemiecku, poprosił ją, by uczyła Stobierskiego tego języka. Stobierski ucząc się, a następnie pracując w Krakowie mieszkał w kanonii ks. kanonika Józefa Kaczmarczyka przy Kanoniczej 7.
Na pierwszym piętrze kanonii mieszkała siostra ks. kanonika, znajoma mojej babci. Po wojnie, gdy komuniści nakazali nam opuścić Kalinę zamieszkałyśmy właśnie przy Kanoniczej 7.
W pierwszym roku wojny w Kalinie Wielkiej przebywała Żydówka, która była świetną lekarką, pediatrą. Ukrywała się i jednocześnie opiekowała urodzoną w Kalinie córką kuzynki mojej Mamy. Leczyła mnie ze szkarlatyny. Do mojego pokoju wchodziła tylko ta lekarka i Mama, dzięki temu nikt z domowników się nie zaraził. Mama ciągle powtarzała tej pani, żeby nie wyjeżdżała z Kaliny, jednak ona mimo przestróg wyjechała - prawdopodobnie do Rabki. Po wojnie dowiedziałam się, że tam została złapana przez Niemców.  
W 1942 lub 1943 roku przez cały rok w kalińskim dworze przebywała pani Maria, Żydówka, córka profesora Politechniki Lwowskiej. Uczyła nas na tajnym komplecie matematyki. Skierowały ją do Kaliny siostry Urszulanki z Krakowa u których byłam uczennicą.
Przed wojną przyjeżdżał do nas handlarz zbożem który nazywał się Mulsztajn. Gdy pertraktował z moim Ojcem, ja bawiłam się z jego dwoma córkami. W czasie wojny przychodziła co jakiś czas nieznana mi kobieta, której Ojciec przekazywał pieniądze dla Mulsztajna. Po wojnie komuniści aresztowali Ojca, a my musiałyśmy opuścić dom w wyniku reformy rolnej. Mulsztajn poszukiwał go wtedy w Kalinie. 
W 1942 roku kolejką wąskotorową zwożono do Miechowa Żydów z Działoszyc. Kolejka jeździła powoli i słychać ją było z daleka. Maszynista za wódkę zatrzymywał skład, a my z Mamą i innymi osobami podawałyśmy ściśniętym w wagonach ludziom przez zakratowane drutem kolczastym okna garnuszki z mlekiem lub wodą.
 
Wuj Stefan Dąmbski – kuzyn ojca – mieszkając w Rzeszowie przechowywał u siebie żydowskiego chłopca w wieku swoich córek. Chłopiec ten po wojnie został w profesorem Warszawie. Miał troje dzieci, które traktowały moje kuzynki jak rodzinę. Kuzynki już po śmierci wuja otrzymały medal "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata". 
 

Autor: Mirosław Pogoń Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. materiał pierwotnie publikowany na witrynie Miechowski Kuferek 

Wykorzystując materiały z zasobu Dwory i pałace Ziemi Miechowskiej należy powołać się na źródło: 

http://miechowski_kuferek.manifo.com

 

 

 

Herb Powiatu Miechowskiego

 

 

 

Dwory i pałace Ziemi Miechowskiej

Karta 29 atlasu geograficznego ilustrowanego Królestwa Polskiego w opracowania Józefa Michała Bazewicza. Rok wydania 1907 (domena publiczna) Pełna rozdzielczość skanu tu

 

Powiat Miechowski to: gmina miejsko-wiejskia Miechów oraz gminy wiejskie: Charsznica, Gołcza, Kozłów, Książ Wielki, Racławice, Słaboszów, a także miasto Miechów.
Najwyższym szczytem powiatu jest Bukowska Góra (452 m n.p.m.).
Województwo   małopolskie
TERYT - 2.12.15.08.00.0
Siedziba - Miechów
Powierzchnia - 676,73 km²
Liczba ludności [31.12.2019] - 48 818
Gęstość - 72,1 os./km²
Urbanizacja - 23,2%
Tablice rejestracyjne - KMI
 
 
lub Map

 

OpenStreetMap® to projekt open data, rozpowszechniany na licencji Open Data Commons Open Database License (ODbL) przez OpenStreetMap Foundation (OSMF).

Możesz swobodnie kopiować, rozpowszechniać, przekazywać innym i dostosowywać nasze dane, pod warunkiem podania OpenStreetMap i jego autorów jako źródła. Jeśli zmienisz, przekształcisz lub wykorzystasz nasze dane, wynik swojej pracy możesz rozpowszechniać tylko na podstawie tej samej licencji. Pełny tekst licencji dokładnie opisuje twoje prawa i obowiązki. Nasza dokumentacja rozpowszechniana jest na warunkach licencji Uznanie autorstwa na tych samych warunkach 2.0 (CC BY-SA 2.0).

Dwory i pałace znajdujące się poza
Powiatem Miechowskim, dawniej związane
z nim terytorialnie lub poprzez więzi rodzinne.

Dwór Kowerskich w Józwowie.

Dwór Kowerskich w Józwowie.

Dwór Kowerskich w Józwowie.

Dwór Osuchowskich w Pierocicach.

Dwór Osuchowskich w Pierocicach.

Dwór Osuchowskich w Pierocicach.

Dwór Osuchowskich w Pierocicach.

Dwór Morawskich w Miławczycach.

Dwór Morawskich w Miławczycach.

Dwór Morawskich w Miławczycach.

Dwór Morawskich w Miławczycach.

Dwór Szańkowskich w Wierzbnie.

Dwór Szańkowskich w Wierzbnie.

Dwór Szańkowskich w Wierzbnie.

Dwór Szańkowskich w Wierzbnie.

Pałac Wielowieyskich w Lubczy.

Pałac Wielowieyskich w Lubczy.

Pałac Wielowieyskich w Lubczy.

Pałac Wielowieyskich w Lubczy.

Pałac Wielowieyskich w Lubczy.

Pałac Wielowieyskich w Lubczy.

Pałac Deskurów w Sancygniowie.

Pałac Deskurów w Sancygniowie.

Brama pałacu w Sancygniowie.

Brama pałacu w Sancygniowie.

Pałac Zdanowskich w Śmłowicach.

Pałac Zdanowskich w Śmłowicach.

Pałac Zdanowskich w Śmłowicach.

Pałac Zdanowskich w Śmłowicach.

Pałac Zdanowskich w Śmłowicach.

Pałac Zdanowskich w Śmłowicach.

Dwór Strużyńskich w Zielenicach

Dwór Strużyńskich w Zielenicach

Dwór Strużyńskich w Zielenicach

Dwór Strużyńskich w Zielenicach

Dwór Strużyńskich w Zielenicach

Dwór Strużyńskich w Zielenicach

Pałac Wielopolskich w Chrobrzu.

Pałac Wielopolskich w Chrobrzu.

Pałac Wielopolskich w Chrobrzu.

Pałac Wielopolskich w Chrobrzu.

Dwór Strumiłłów w Książniczkach.

Dwór Strumiłłów w Książniczkach.

Dwór Strumiłłów w Książniczkach.

Dwór Strumiłłów w Książniczkach.

Dwór w Czechach

Dwór w Czechach

Dwór w Czechach

Dwór w Czechach

Dwór w Biórkowie Wielkim.

Dwór w Biórkowie Wielkim.

Dwór w Biórkowie Wielkim.

Dwór w Biórkowie Wielkim.

Dwór w Wilkowie.

Dwór w Wilkowie.

Polecenie prawego klawisza - otwórz w nowej karcie otwiera plik w dostępnie dużej rozdzielczości.