Chiny - wojny opiumowe o prawo do narkotyzowania społeczeństwa Państwa Środka
Wojny opiumowe i ich odniesienia do dzisiejszego spojrzenia Chin na Anglosasów oraz tak zwany kolektywny Zachód. Warto poznać i zrozumieć w przeddzień konfrontacji ekonomicznej Wschodu z Zachodem. Wojny opiumowe to mroczne czasy w historii Chin. Okres, o którym Chińczycy doskonale pamiętają podczas swoich relacji z Zachodem.
Wojny opiumowe [ 鸦片战争; 鴉片戰爭 Yāpiàn zhànzhēng ] były to dwa dwoma konflikty toczone pomiędzy Chinami a mocarstwami zachodnimi w połowie XIX wieku. Pierwsza wojna opiumowa toczyła się w latach 1839-1842
między Chinami a Wielką Brytanią i została wywołana w celu egzekwowanie zakazu handlu opium przez brytyjskich kupców na terytorium Chin. Druga wojna opiumowa była prowadzona przez Wielką Brytanię i Francję przeciwko Chinom od 1856 do 1860 roku. W każdej wojnie przewaga technologiczna, jaką cieszyły się siły europejskie, doprowadziła do kilku łatwych zwycięstw nad armia chińską, w wyniku czego Chiny zostały zmuszone do podpisania niekorzystnych traktatów przyznających korzystne cła, koncesje handlowe, reparacje i terytorium mocarstwom zachodnim. W erze nowożytnej chyba najbardziej ohydne wojny, jakie stoczyły mocarstwa europejskie z państwem zamorskim.
Te dwa konflikty, wraz z różnymi traktatami narzuconymi upokorzeniami, osłabiły autorytet chińskiego rządu i zmusiły Chiny do otwarcia określonych portów traktatowych (w tym Szanghaju ) dla zachodnich kupców. Ponadto Chiny scedowały zwierzchnictwo nad Hongkongiem na rzecz Imperium Brytyjskiego, które utrzymywało kontrolę nad regionem do 1997 roku. W tym okresie chińska gospodarka również nieznacznie się skurczyła w wyniku wojen, chociaż powstanie taipingów oraz powstanie dungańskie miały znacznie większy efekt ekonomiczny.
Różne spojrzenia na historię europejskiego upokorzenia Chin w XIX wieku.
Świetny siedmioodcinkowy dokument o wojnach opiumowych - The Opium Wars - War Stories with Mark Felton [7 parts]
Czytaj na Histmag.org - Pierwsza wojna opiumowa część pierwsza, część druga