Dwór w Święcicach
Dwór w Święcicach jest budynkiem murowanym z cegły, podpiwniczonym. Założony na planie prostokąta, z ryzalitami na osi. Od frontu płytki ryzalit kryjący wejście, poprzedzony portykiem wspartym na czterech wybrzuszonych, zdwojonych kolumnach. Ponad nim w części środkowej niewielka drewniana facjata nakryta dwuspadowym daszkiem. Od strony ogrodu ryzalit w formie połowy sześcioboku. Nad nim taras z zadaszeniem namiotowym wspartym na kolumnach ustawionych na wysokich bazach.
Święcice objęli we władanie Zygmunt i Zofia Morstinowie po ślubie w 1917 roku. W 1921 roku wprowadzili się do nowego, przestronnego dworu.
Z jakim zachwytem wspomina go Zofia Starowieyska-Morstinowa "Bo spokój, cisza i słodycz były tylko tam - w Święcicach".
I dalej pisze, jak po powrocie z trudnych rozmów z dłużnikami, bankami lub też urzędnikami ogarniała ją radość powitania, otaczała czuła troskliwość. "Cały rytm świata zmieniał bieg: z zasapanego, gorączkowego stawał się powolny i kojący. Przez nieproporcjonalnie wielkie okna naszego domu patrzyłam - nigdy tym widokiem nie zblazowana - w kwitnące krzewy różane. W takie, już wówczas nawet niemodne, sztamowe, wysokopienne róże-drzewka, okryte kwiatem z niebywałą hojnością. Te olbrzymie bukiety tkwiły w wielkich oknach. Poza nimi widać było właściwie tylko - niebo. Tyle nieba, co z tych olbrzymich okien naszego nigdy nie wykończonego domu w Święcicach - nie widziałam już nigdy z żadnego okna."
W Święcicach była jej proza i poezja życia.
Autor: Mirosław Pogoń Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. materiał pierwotnie publikowany na witrynie Miechowski Kuferek
Wykorzystując materiały z zasobu Dwory i pałace Ziemi Miechowskiej należy powołać się na źródło: