Zofia Reklewska-Braun jest historykiem literatury i teatru, pedagogiem, pisarką oraz dziennikarką. Urodziła się w Warszawie 8 września 1939 roku, w czasie oblężenia stolicy przez Niemców. Była córką Wincentego Sebastiana Reklewskiego h. Gozdawa i Anny Danuty Wasiutyńskiej h. Korczak. Ojciec Zofii Wincenty Reklewski zginął 27 grudnia 1939 roku z rąk rabusiów, którzy napadli na plebanię waśniowską, stając w obronie miejscowego proboszcza. Wczesne dzieciństwo przypadające na lata drugiej wojny światowej spędziła w rodzinnym majątku ziemskim w Mirogonowicach w Górach Świętokrzyskich. Przeżyła niemiecką okupację, pacyfikację Mirogonowic, przejście frontu, wypędzenie z rodzinnego dworu w 1945 roku, aresztowanie matki przez UB, powojenną poniewierkę. Do szkoły podstawowej chodziła w Ostrowcu Świętokrzyskim, a do gimnazjum w Warszawie. 

Studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, magisterium uzyskała w 1961 roku. W bardzo młodym wieku musiała rozpocząć samodzielne życie, pracując zarobkowo. Jeszcze w trakcie studiów podjęła pracę jako nauczycielka języka polskiego oraz literatury polskiej w Liceum nr 6 na ulicy Smoczej w Warszawie. Czynnie uczestniczyła w ruchu harcerskim oraz studenckim, była aktorką Teatru Klubu Inteligencji Katolickiej. Po ukończeniu polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim została redaktorem w Państwowym Wydawnictwie Naukowym w Warszawie. 

W następnych latach mieszkała w Lublinie, Toruniu a potem we Wrocławiu. Była sekretarzem literackim Teatru im. J. Osterwy w Lublinie. Działała społecznie w Duszpasterstwach Rodzin w Lublinie i we Wrocławiu oraz we wrocławskim Arcybiskupim Komitecie Charytatywnym podczas stanu wojennego. Była też członkiem Rady Społecznej przy Kardynale Henryku Gulbinowiczu we Wrocławiu. Po wyjeździe, wraz z mężem, do Stanów Zjednoczonych w 1985 roku uczyła w Buffalo State College, na Uniwersytecie Stanu Nowy Jork w Buffalo oraz w Polskiej Szkole im. Msgr. J. Adamskiego w Buffalo. Była tam zaangażowana w działalność różnych organizacji polonijnych i prowadziła kursy w parafiach katolickich.
Napisała (wraz z Kazimierzem Braunem) monografię Teofil Trzciński (Warszawa 1967) oraz wydała (wraz z Konstantym Puzyną) zbiór tekstów Jacques a Copeau Naga scena (Warszawa 1972). Jej artykuły ukazywały się w „Dialogu” i programach przedstawień w wielu teatrach. Jest autorką wielu tekstów naukowych publikowanych w językach angielskim i polskim, w tym haseł w encyklopediach, oraz artykułów o literaturze i teatrze, a także o problemach społecznych i religijnych. Współpracowała z licznymi czasopismami w kraju i w Stanach Zjednoczonych, takimi jak: „Nowe Życie” we Wrocławiu (gdzie prowadziła stałą rubrykę pt. „Życie rodziną”) oraz „Nowy Dziennik” w Nowym Jorku, „White Eagle” w Bostonie, „Tygodnik Polonijny” w New Jersey, „Am-Pol Eagle” w Buffalo i inne. Współpracowała również z Polskim Radiem w Nowym Jorku i Chicago.

Za zasługi w nauczaniu i propagowaniu języka polskiego oraz literatury i kultury polskiej w Stanach Zjednoczonych została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. 

Jej mężem jest reżyser i dramaturg Kazimierz Braun. Mają troje dzieci: Monikę, Grzegorza i Justynę.

 

Wielkanoc w mirogonowskim dworze - fragment książki Zofii Reklewskiej-Braun „Urodziłam się pomiędzy ...”

Wybrane publikacje:

• The bright light of Gietrzwałd (współautor Kazimierz Braun) Fundacja OSUCHOWA
• Jak to naprawdę było? Prohibita
• Dobrzy księża. Kapłani w naszym życiu (współautor Kazimierz Braun) Bernardinum

 ...