Więzień - Jerzy Braun, Barbara Otwinowska | "Niepodległość i Pamięć" R. IV, Nr 1(7), 1997
Jerzy Bronisław Braun (ze zbiorów prof. dr B. Otwinowskiej)
Jerzy Bronisław Braun urodził się 1 września 1901 roku w Dąbrowie Tarnowskiej, w rodzinie utalentowanej i znanej z żarliwego patriotyzmu.
Ojciec - Karol, notariusz, był komendantem "Sokoła" w Dąbrowie i szanowanym działaczem społecznym, matka - Henryka z Millerów udzielała się w różnych stowarzyszeniach, przede wszystkim w Towarzystwie Szkół Ludowych i w harcerstwie - była m.in. komendantką Krakowskiej Chorągwi Harcerek (początek lat 20-tych). Śladem rodziców podążały też dzieci: najstarszy Kazimierz, który jako lotnik zginął w katastrofie w roku 1920 (odznaczony Orderem Virtuti Militari), Jerzy, Juliusz i córka Jadwiga, zaangażowani od najmłodszych lat w różnych akcjach patriotycznych, m.in. w POW, a zwłaszcza w skautingu w Tarnowie (dokąd się rodzina przeniosła dla dalszego kształcenia dzieci). Komendantami Hufca Harcerzy w Tarnowie byli kolejno: Jerzy, a po nim młodszy brat Juliusz. Jerzy został nadto redaktorem drugiego po lwowskim pisma harcerskiego, wychodzącego w Tarnowie pt. "Czuwaj" (lata 1918-1919), w którym ukazywały się także jego pieśni, w tym znana do dziś piosenka Płonie ognisko i szumią knieje...
W roku 1920, mimo swej poetyckiej wrażliwości i pacyfistycznych zapatrywań zgłosił się ochotniczo do wojska, pisząc gorzko:
Ja sam, gdy wiem że POLSKA
i że nie trzeba zwlekać -
pójdę ... strzelać w człowieka.
Nie odebrał natomiast przyznanego mu Krzyża Walecznych, stwierdzając, że spełnił tylko swój obowiązek.
W latach międzywojennych Jeizy Braun dał się poznać jako jeden z najbardziej utalentowanych poetów. Startował - jak Wierzyński - poezją pełną radości życia i zachwytu dla urzekającego piękna świata (jego Toast porównywano z Odą do młodości). Z czasem pojawiły się w niej nurty filozoficzne, zwłaszcza od czasu zagłębienia się w mesjanistyczną filozofię Absolutu J. M. Hoene-Wrońskiego, którą później przez całe życie głosił jako wybitne osiągnięcie polskiej myśli filozoficznej w XIX w. Uczestniczył też żywo w kołach artystyczno-literackich i filozoficznych, uprawiał publicystykę i dziennikarstwo (redagowanie pisma "Zet", przyciągającego wielu znakomitych pisarzy). W roku 1924 ożenił się z Hanną Wachal, wraz z którą odbył wzbogacające jego poetycką wyobraźnię podróże do Ziemi Świętej i kilku krajów europejskich.
Wybuch wojny zastał oboje Braunów w stolicy, wkrótce jednak znaleźli się w Krakowskiem, gdzie Jerzy wspólnie z bratem Juliuszem i pisarzem Tadeuszem Kudlińskim tworzyli ośrodki rozwijającej się żywiołowo tajnej organizacji "Nowa Polska".
Czytaj więcej: Więzień - Jerzy Braun
