Lata 1946 - 55
Lewa oficyna wjazdowa, dawny dom kucharza pałacu Dembińskich w Szczekocinach. W jednym z pokojów tego domu w latach 1946 -55 mieszkała rodzina Pawła Jasienicy. Lewym obrzeżem parku płynie rzeka Pilica.
Fotografie Letheko (CC BY-NC-ND 4.0)
Pałac Dembińskich w Szczekocinach – wybudowany w 1780 r., w miejscowości Szczekociny.
Pałac jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park, dwie oficyny zbudowane po 1780 r., dwie kordegardy i ogrodzenie z 3 bramami z pierwszej poł. XIX w., obora z XVIII/XIX w. oraz stajnie z XVIII/XIX wieku.
Od 1709 roku właścicielami dóbr w Szczekocinach była rodzina Dembińskich z Dembian herbu Rawicz. Wówczas w Szczekocinach istniał jeszcze drewniany dwór wybudowany przez wcześniejszych właścicieli wsi - rodzinę Korycińskich. Decyzję o budowie nowej siedziby podjęli Franciszek i Urszula Dembińscy około 1775 roku. Po śmierci Franciszka w 1776 roku budowę kontynuowała Urszula. Według Władysława Tatarkiewicza projektantem pałacu był Jan Ferdynand Nax. Budowę pałacu zakończono w 1794 roku. Równocześnie powstały dwie oficyny, dwie galerie łączące pałac z oficynami oraz ogród w stylu geometrycznym. Na początku XIX wieku wybudowano ogrodzenie i dwie kordegardy przy głównym wejściu, a także rozbudowano folwark
Po II wojnie światowej w pałacu mieściła się szkoła. W 1980 w wyniku pożaru zniszczeniu uległ dach oraz konstrukcja więźby. W latach 80. XX wieku w pałacu prowadzono prace remontowe planując stworzyć w nim centrum kultury. Od 1990 pałac jest nieużytkowany. W 2014 r. pałac był w bardzo złym stanie (m. in. uszkodzony wystrój elewacji, sztukaterie, instalacje, kafle). Założenie pałacowo-parkowe w Szczekocinach należy do najwcześniejszych kompozycji w stylu krajobrazowym w Polsce. Oparte jest na dwóch osiach kompozycyjnych: oś główna o kierunku wschód-zachód (wyznaczona kolejno przez drogę dojazdową, dziedziniec zamknięty pałacem i ogród w typie swobodnym) oraz oś poprzeczną, na której po stronie południowej znajdował się ogród geometryczny, a po stronie północnej folwark. Po obydwu stronach pałacu wybudowano symetryczne oficyny połączone z pałacem parterowymi galeriami na rzucie ćwierćkoła. W części południowo-zachodniej zasadzono sad.
Centralnym punktem założenia, gdzie krzyżowały się dwie osie kompozycyjne jest dziedziniec. Pierwotnie urządzony w stylu angielskiego parku swobodnego z podjazdem pod pałac. Obecny jego wygląd pochodzi z XX wieku
Przedłużeniem głównej osi założenia pałacowego jest droga (obecnie ul. Senatorska) i znajdujący się na jej zamknięciu kościół pw. św. Bartłomieja (przebudowany w 1782 przez Urszulę Dembińską w stylu klasycystycznym) więcej ⇒ [Wikipedia]
